[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Toen ik een beetje was opgedroogd ging ik naast Ivo zitten.Ik leunde weer tegen hem aan.
Ik was erg moe alweer.
Ik zuchtte en gaapte even.
Ik pakte een broodje en een stok.
Ik deed de stok door het broodje heen en deed het in het vuur.
Het broodje werd erg knapperig.
Toen die uiteindelijk klaar was haalde ik het uit het vuur en nam ik een hap.
Ik verbrande bijna mijn mond en trok rare bekken.

Olivia Elaine Newton

Ik begon te lachen om Merel en haar rare bekken.
Ik pak even wat te eten en neem dan een hapje, het is lekker warm zo bij het kampvuur.
Ik kijk even naar Edward .. wat was hij toch knap, en lief .. wat houd ik toch veel van hem denk ik dan.
Ik merk dat ik een beetje begin te staren, ik vestig gelijk mijn aandacht weer op mijn eten.
Het is iets gevuld met room, ik ben er nog niet echt met mijn gedachte bij en duw het room per ongelijk tegen mijn neus aan.
Ik begin te lachen.

Merel :
Ik gaapte weer ne voor ik het wist viel ik zo tegen Robin in slaap die aan de andere kant van mij zat.
Robin schrok toen ik tegen hem aan viel maar kon er ook wel om lachen.
Ivon daar in tegen keek niet zo heel blij.
Ik pakte de arm beet en legde hem om me heen.
Ik mompelde wat en was weg.
Zelfs mijn broodje viel op de grond.
Robin deed zijn arm even goed om me heen en leunde wat naar achter.

Olivia Elaine Newton

'' Heb je misschien een doekje ? '' vraag ik dan aan Edward.
Hij pakt even een doekje en geeft het aan me en glimlacht naar me '' leid ik je af ? '' fluistert hij dan.
Ik begin te blozen en veeg even de room weg.
Edward lacht even.

Na een tijdje slaapt iedereen behalve ik, ik doe mijn schoenen uit en sta zachtjes op.
Ik loop naar het water toe en ga er met mijn voeten in staan.
Ik sluit even mijn ogen en haal diep adem, ik luister naar de geluiden om me heen.
De dieren, het gekletter van de waterval.

Merel :
Ik rolde nog even goed tegen Robin aan.
"Owwwwww Ivonnn !!!" mompelde ik in mijn slaap.
Robin werd wakker en moest lachen.
Hij sloeg zijn armen om me heen en legde de deken ietsje verder op me.

Olivia Elaine Newton

Ik liep wat door het water heen en ging uiteindelijk de kant weer een beetje op.
Ik loop wat verder naar de waterval toe.
Uiteindelijk loop ik weer terug naar mijn plaats toe, ik val in slaap.

Een klein tijdje later sta ik opeens op, ik begin ineens te slaapwandellen.
'' Moet plichten vervullen.. Te laat, snel gaan ! '' roep ik uit.
Ik begin langzaam voor me uit te lopen.

Merel :
Ik bewoog mijn hoofd om nog wat beter te liggen en draaide me een paar keer om in Robins armen.
Ik lag heerlijk.

Ik ging nog wat steviger tegen Robin aan liggen.

Olivia Elaine Newton

Ik loop steeds verder weg '' moet .. plichten doen, anders pijn, straf '' zeg ik dan.
Ik loop sneller door, ik kom in het beboste stuk terecht.
Uiteindelijk ga ik over een tak heen hangen, ik val weer in slaap.

Merel :

De nacht ging snel en het werd weer snel licht.
De zon scheen op mijn gezicht en ik werd langzaam wakker.
Robin was ook al wakker en keek hoe ik wakker werd.
Opeens zag ik 2 hele mooie ogen.
En glimlachte.
"Goede morgen" zei ik lief.
" Goede morgen ." zei hij terug.
Ik ging wat overeind zitten en leunde nog even tegen Robin aan.
Ik veegde met mijn handen mijn ogen wat uit.
Opeens voelde ik wat gespierde boven lichaam dat wat steviger voelde dan anders.
Maar het beviel me wel.
Ik draaide me om om Ivon een kus te geven.
Maar zag op tijd dat het Robin was en schrok zo erg dat ik achter over viel.

Ivon werd wakker en keek wat er aan de hand was.
"Heb ik de hele nacht tegen jou aan geslapen ?"
Robin knikte "En je noemde me zelf Ivon" lachte die.
Ik werd knal rood.
"Dat ga je niet menen." fluisterde ik zacht.

Olivia Elaine Newton

Ik hing nog steeds over de boomtak heen.
Inmiddels waren er een paar vogels naast me komen zitten en er was een eekhoorn op mijn rug komen zitten maar ik sliep gewoon rustig door.
Als de eekhoorn aan mijn haar trekt schrik ik wakker.
Geschrokken kijk ik om me heen waar ben ik ? denk ik dan.
De vogels vliegen weg, maar de eekhoorn blijft eigenwijs op mijn hoofd zitten.
Hij klimt voorzichtig via mijn arm naar beneden, ik houd mijn hand op.
Hij gaat er op zitten en kijkt me aan '' jij weet zeker ook niet waar ik ben ? '' zeg ik dan tegen hem.
Hij kijkt met een schuin koppie, het ziet er heel aandoenlijk uit.
Ik geef het even een aaitje, hij laat het toe.
'' Wat ben je lief '' zeg ik dan.
Ik kijk wat om me heen om te kijken waar ik naartoe moet.
Waar .. maar vooral hoe was ik hier beland ?
De eekhoorn kruipt door naar mijn schouder en gaat daar op zitten.
Ik denk iets te herkennen en begin richting daar te lopen.

Na een tijdje stop ik, ik kijk om me heen , ik lijk alleen maar verder te zijn afgedwaald.
Het bos begint hier een beetje duister er uit te zien.
Ik kijk om me heen '' ik zit hier geloof ik niet goed '' zeg ik dan tegen het eekhoorntje op mijn schouder.
Toch loop ik het bos maar wat verder in, mijn mouw blijft even achter een tak hangen.
Ik maak het los en loop door, het eekhoorntje komt dicht tegen me aan zitten.
'' Edward, Merel, Ivon, robin ?! '' roep ik uit .. ik hoor wel gegalm maar geen antwoord.
Wat angstig loop ik door.
Het enigste waar ik op hoopte was om terug te komen bij de rest.
Ik probeerde ze nog een keer te roepen maar weer alleen gegalm en geen antwoord.
Het eekhoorntje gaat weer op mijn hoofd zitten maar kruipt dan toch al weer snel naar mijn schouder.
Ik vraag me af waarom het eekhoorntje eigenlijk zo bij me zou blijven.
Ik hoor een wat grommerig geluid achter me, geschrokken draai ik me om.
Het zijn twee wolven, ik slik even en zet een paar stappen naar achter.
Ze kijken wat hongerig en ze beginnen nog meer te grommen, langzaam lopen ze op me af.
'' Help ! '' roep ik dan zo hard als ik kan, ze beginnen nog harder te grommen.
Ik kijk achter me en zo snel als ik kan klim ik de boom in.
De wolven blijven hongerig onder me staan, wetend dat ik ooit eens naar beneden zou moeten komen.
De eekhoorn gaat naast me op de tak zitten.
Er begint een stuik te ritselen, lichtelijk raak ik in paniek maar ik kalmeer mezelf door te zeggen dat het niets is in mijn hoofd.
Ik open mijn ogen die ik even had gesloten en opeens staat er een man die wat somber gekleed is, hij heeft een zwarte cape op en hij heeft wat pijlen en een boog bij zich.
" Af jullie " zegt de man streng tegen de wolven, ze gaan gelijk naast hem liggen.
Dan kijkt hij naar mij " kijk kijk kijk, wie zullen we daar hebben .. Nooit gedacht dat mevrouw Newton de gravin en aanstaande koningin in mijn nederige bos zou komen .. En ook niet in een boom zou klimmen " zegt hij dan.
Ik slik even " u weet waarschijnlijk wel meer niet van mij " zeg ik dan op neutrale toon.
Hij kijkt me even aan " denkt u dat werkelijk ? " zegt hij dan.
Ik knik, de man begint een heel verhaal te houden over dingen die hij niet zou kunnen weten.
Ik val bijna uit de boom van verbazing maar ook blijf ik angstig want waarom zou die man alles van me weten ?
"Luister ik zou graag .. Uhm blijven om te kletsen maar ik moet weer terug naar mijn verloofde en mijn vrienden .. Ze zullen zich vast zorgen maken " zeg ik dan.
De man lacht wat kwaadaardig en schud zijn hoofd " dacht u zo makkelijk weg te komen ? " zegt hij dan.
Ik kijk hem even aan met grote ogen, ik was zo bang ik moet weer denken aan de man en wat er gebeurde.
" Doe me alstublieft niets " zeg ik dan terwijl er een traan over mijn wang loopt.
Hij lacht " denkt u dat ik u daarom volg ? " hij schud zijn hoofd " ik heb u heel uw leven gevolgd om het perfecte moment te zoeken om wraak te nemen voor alles wat je ouders hebben gedaan " zegt hij dan.
Hij pakt een pijl en richt het dan met zijn boog op mij.
De wolven staan er inmiddels ook alweer .. Ik kan geen kant op.
Hij begint zijn boog al aan te spannen.
Wat hoopte ik nu toch op een wonder ..

Merel :

Maar opeens kreeg ik in de gaten dat Olivia weg was.
Ik stond op en maakte Edward wakker.
Edward mompelde wat maar toen die hoorde dat Olivia weg was was die snel wakker.
Hij staarde naar de lege plek naast hem.
Robin keek naar wat sporen in een struiken.
"Jongens ze is hier langs gekomen!" Edward liep naar hem toe.
"Kijk deze tak is afgeknakt en hier ligt een stuk stof van haar jurk." Edward keek naar de stuk stof en knikte.
Ik had ondertussen de paarden opgezadeld samen met Ivon.
Robin keek even naar de grond en begon te lopen.
We kwamen uiteindelijk bij een gigantische boom waar het spoor ophield.
De paarden hadden we lopend meegenomen.
Ik voelde aan Eros en de rest van de paarden dat ze angstig werden.
" Robin er is daar ergens iets wat de paarden niet prettig vinden." Robin keek naar de struiken waar die niks zag.
"Laat de paarden maar hier." zei Ivon.
"We splitsen ons op Ik samen met Ivon en jij samen met Robin." Zei Edward tegen me.
Ik knikte.
Robin keek even bedenkelijk om zich heen.
"Wat is er Robin."
Hij keek me even aan.
"Dit stuk bos woont een oude vriend van me misschien kan die ons helpen ?"

Olivia Elaine Newton

Ik slik even en kijk angstig naar de man, hij vuurt .. Net op tijd duik ik in elkaar.
Ik val bijna van de boom af maar weet me nog net optijd vast te houden " help ! " roep ik nogmaals hard uit.
De man heeft alweer zijn boog gespannen " hou er maar rekening mee dat ik deze keer niet mis ! " roept hij dan wat boos en geïrriteerd uit.

Merel :

Opeens hoorde Robin wat en rende als een speer erop af.
Ik probeerde hem bij te houden.
"Stop !" Hoorde ik Robin roepen.
De man keek even op.
"Robin wat doe jij hier ?" vraagt die verbaasd.
Ik kijk even naar de wolven en de bange Olivia.

Olivia Elaine Newton

Ik schrik even en glij weg uit de boom, een van de wolven springt en grijpt mijn schoen vast.
Ik klim weer terug op de tak en de wolf sloopt mijn schoen.
Het eekhoorntje komt weer angstig in mijn nek zitten.

Merel :
"Robin doe wat !!" schreeuwde ik uit.
De man keek even en zei dat de wolven af moesten.
Robin liep naar de man toe maar ik had alleen maar oog naar Olivia.
Ik rende op haar af.
Ze zag er erg slordig uit en het leek wel of ze jaren in het bos had gewoond.
"Gaat het ?"
Olivia keek me een beetje bang aan en was erg van slag.
Ik begreep dat eigenlijk ook wel.
Ik bedoel maar 2 wolven stormen op je af ?
Das niet echt iets wat je graag wilt.
Ik ging rustig bij haar zitten.

Olivia Elaine Newton

Het eekhoorntje kruipt dicht tegen me aan.
Ik blijf geschrokken zitten, blij dat mijn voet er niet afgebeten is.
Of erger nog dat er een pijl door mijn lichaam zit en dat ik vervolgens opgegeten zou worden.
Geschrokken in een soort van shock blijf ik voor me uitstaren.

Merel :

Ik zag Robin en de man druk in gesprek.
Ik keek een beetje rond en zag dat er een eekhoorn bij Olivia zat.
Wat een leukerd dacht ik diep in me zelf.
Ik zei maar voor de rest niks en liet Robin het regelen.
Ik keek even naar Olivia.
Waarom zal ze niks zeggen ?

Olivia Elaine Newton

Ik blijf maar voor me uit staren, even kijk ik angstig naar de man die druk met Robin aan het praten is.
Ook kijk ik even naar onder naar de wolven, ik kijk even opzij naar Merel en staar dan weer voor me uit.
Opeens barst ik in tranen uit, het eekhoorntje gaat op mijn hoofd zitten en legt zijn koppie op me.
Net op dat moment komen Ivon en Edward aangerend, waarschijnlijk hadden ze het geschreeuw gehoord.
Edward kijkt bezorgd naar me, Robin is nog steeds druk in gesprek met de man.
Ik blijf maar huilen en versta niets van het gesprek.
Opeens draait de man zich naar me om, ik duik in elkaar.
'' Mevrouw Newton, mijn excuses .. '' zegt hij dan maar ik geef geen antwoord.
Edward wilt me van de boom afhelpen maar ik schud huilend mijn hoofd.
'' Olivia, kom alsjeblieft naar beneden .. het is goed nu '' zegt hij dan lief.
Het eekhoorntje kruipt weer op mijn schouder, Edward helpt me van de boom af maar zodra ik op de grond sta laat ik hem snel los.
Dit was nu al de zoveelste keer dat een man me pijn wou doen .. Eerst mijn vader die me altijd pijn heeft gedaan .. Twee keer de man waar ik aan verkocht was en nu dit nog eens denk ik een beetje bij mezelf.
Edward kijkt wat verward en loopt maar even naar Robin en de man toe.
Merel komt inmiddels ook de boom uit.

Merel :
Toen ik uiteindelijk met beide benen weer op de grond was.
Kwam Ivon naar me toe gerend.
Maar had even geen oog naar hem.
Wat bespraken Robin en die man toch ? En wie is de man?
Ik liep de richting van Robin op.
Robin zag me aan komen en gebaarde naar de man.
De man begon te glimlachen.
Er gebeuren hier maar vreemde dingen.

Olivia Elaine Newton

Ik blijf maar staan en kijk voor me uit waarom dacht iedereen toch dat ik hetzelfde was als mijn ouders ? vraag ik me dan af .
Het eekhoorntje komt weer op mijn hand zitten en kijkt me lief aan, ook vroeg ik me nogsteeds af waarom dat eekhoorntje zo bij me bleef.

Merel :
De man nodigde ons uit bij zijn huis.
We namen het aanbod aan en liepen achter hem aan.
Olivia kwam nog steeds erg angstig over.
Ik pakte Ivon's hand beet.
Dit gedeelte van het bos was erg donker en ik vond het maar niks.
Robin leek in zijn element te zijn en liep vrolijk met de man mee.
Ze waren weer druk in gesprek.

Olivia Elaine Newton

Ik blijf een beetje achter lopen, Edward komt naast me lopen.
" Olivia gaat het wel ? " zegt hij dan bezorgd.
Ik zeg niets en loop langzaam door, Edward pakt mijn arm even vast.
Ik schrik me rot en duik in elkaar " doe me alsjeblieft niets " zeg ik dan angstig.

Merel :
We kwamen bij het huisje aan.
Het leek erg op een jagers hut.
Nou eigenlijk leek het op de huis van Robin.
Erg rommelig maar toch gezellig.
Hij deed de deur open .
"Kom binnen in mijn stulpje." zei hij lachend.
Ik keek hem een beetje raar aan.
Ik vertrouwde deze gast niet.
Ik keek even naar Olivia die erg angstig keek.
Ik zuchtte even diep.
Ze zal denk ik nog steeds enorm bang zijn is ook niet niks .

Olivia Elaine Newton

Voor het huisje blijf ik stil staan, ik durf er niet in.
Edward weet ook even niet wat hij met me aan moet hij blijft bij me staan " Olivia er is niks, kom maar mee naar binnen " zegt hij dan.
Ik blijf angstvallig staan.

Merel :
Uiteindelijk liep ik naar binnen.
Ik kreeg een koude rilling over me rug van al die dieren aan de muren.
Hij zette een paar stoelen neer en wees er na dat we er op konden zitten.
Robin keek me aan met een grote glimlach.
Ik zag wat portretten aan de muur hangen.
Het huis stond erg vol met allemaal verschillende dingen.
Ik hield Ivon's hand goed vast.
Hij keek me even aan en gebaarde dat het goed was.
Ik had hier echt geen goed gevoel over.
Uiteindelijk kwamen ook Olivia en Edward naar binnen.
De man grijnsde even naar Olivia en gaf haar een kop thee.
De 2 wolven liepen opeens ook naar binnen en 1 van de 2 ging voor mijn voeten liggen.
Het dier voelde erg warm aan.
Maar toch keek ik wel uit.
Iedereen kreeg een kopje thee en de man ging ook zitten.
Ik zuchtte even.
Wie is die man ooit ?

Olivia Elaine Newton

Ik durf mijn thee niet te drinken, bang dat er vergif in zit.
Al uberhaupt voel ik me niet op mijn gemak hier.
Het eekhoorntje blijft ook wat angstvallig op mijn schouder zitten.

Merel :
De man stond op en stelde zich zelf voor.
Ik keek hem wat raar aan toen die me een hand wou geven.
Hij lachte toen die Olivia zo angstig zag en bood nogmaals zijn excuses aan.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk hem een beetje boos en wantrouwend aan zodra hij lacht.
Ik sta op en zet mijn thee neer, ik loop naar buiten toe en ga daar ergens op een boomstam zitten.
Het eekhoorntje komt op mijn schoot zitten en kijkt me aan, ik geef hem een aaitje.

Merel :
Ik zuchte even en stond op.
"Mijn excuses."
Fly zo heten de man wel een erg rare naam die knikte.
Ik liep naar buiten waar ik Olivia zag zitten.
Ze keek naar de grond.
Opeens kwam er een herinnering bij me op toen we nog klein waren.
Olivia had straf en was weggelopen wat ze al vaak deed.
Ze zat op een boomstam te mokken en was bang.
Ik keek nog even naar Olivia en keek naar de grond.
Ik wist niet meer hoe ik haar kon helpen.
Ik voelde haar angst en dat zat diep.
De bladeren van de bomen gingen met de wind mee.
Ik keek nog heel even om me heen en zette een stap richting Olivia.
Olivia schrok en zat gelijk ingedoken naar me te kijken.
Ik ging op mijn hurken zitten en keek haar alleen aan.
Ik zwijgde.
Ik kon de angst in haar ogen lezen.
Een traan liep langzaam over haar wang.
De glinstering van de zon weerkaatste op haar gezicht.
Ik zuchtte en wachtte af tot zij het aan gaf om te praten.
Ik ging zitten in het gras en keek naar het eekhoorntje die naar me toe liep.
Het kleintje was erg nieuwsgierig.
Ik had een nootje in mijn zak en die gaf ik ook aan hem.
Hij rook even aan het nootje en pakte hem toen uit mijn hand.
Ik moest lachen omdat die het nootje in een keer in zijn wang stopte.
Die rare beestjes ook.

Olivia Elaine Newton

Het eekhoorntje kijkt mij even aan met het nootje in zijn wang, het zag er wel erg komisch uit maar ik was niet echt in de stemming om te lachen.
Ik kijk naar de grond, ergens wou ik praten met Merel .. Maar ik was ook bang .. niet voor Merel, het minste eigenlijk nog .. voor de mannen was ik meer bang.
'' Dankjewel dat jullie me hebben geholpen '' weet ik dan uiteindelijk uit te brengen.